بانک مرکزی از سیاست جدید خود رونمایی کرد و آن هم ضرب سکه جدید بود. این سیاست هر چند مسبوق به سابقه بوده و در سال ۱۳۹۶ نیز انجام شده بود، اما به اعتقاد کارشناسان همچنان قابل دفاع بوده و یکی از بهترین اقدامات بانک مرکزی در سال‌های اخیر محسوب میشود، اما چرا این سیاست قابل دفاع بوده و لازم الاجراست؟

در ۱۲ سال اخیر نقدینگی کشور بیش از ۲۴ برابر شده و از ۳۰۰ همت در سال ۱۳۹۳ به حدود ۷۵۰۰ هزار میلیارد تومان در آبان ۱۴۰۲ رسیده است. در همین مدت رشد اقتصادی با احتساب عملکرد نفتی کشور تنها ۸ درصد بوده است.

پیام واضح این آمار‌ها این است که نقدینگی زیادی در اقتصاد بدون حرکت به سمت تولید رها شده که این نقدینگی ها، راهی جز خرید و فروش دارایی‌ها پیدا نمی‌کند، هر چند آمار‌های اقتصادی در دو سال اخیر روند مثبت رشد و تولید را در کشور نشان میدهند، اما مسیر برای جبران عقب ماندگی‌های دهه ۹۰ طولانی است.

در ۱۲ سال اخیر در مدتی که نقدینگی ۲۴ برابر شده، قیمت سکه ۷۰ برابر شده است که نشان میدهد تا چه حد در بازار تقاضا برای این فلز ارزشمند وجود داشته است. حال که بانک مرکزی اقدام به ضرب و توزیع سکه کرده، اگر این سیاست بتواند عطش انباشت شده در بازار برای خرید سکه را پوشش دهد سیاست موفقی است.

با توجه به روند تعدیلی رشد نقدینگی به حدود ۲۶ درصد در سال و همچنین تعدیل انتظارات تورمی، به نظر میرسد ضرب سکه جدید بتواند تقاضا‌های انباشت شده در مورد سکه را پوشش و پاسخ دهد.

با این حساب سیاست ضرب سکه نه تنها قابل دفاع بوده، بلکه موفقیت امیز نیز خواهد بود. اما این موفقیت نیازمند رعایت یک شرط بوده که آن هم قیمت گذاری سکه‌های جدید بر حسب حاشیه بازار است. سیاست گذار تجربه سال ۹۶ و قیمت گذاری پایین سکه را میداند و احتمالا باید شاهد عرضه سکه‌های جدید با قیمت‌های بازاری باشیم.