شاید پرسیده شود در شرایطی که پیش‌بینی‌های شرکت‌های بزرگ معدنی و بنگاه‌های معتبر سرمایه‌گذاری از کاهش 10 تا 15 درصدی قیمت این ماده معدنی به ویژه در نیمه دوم سال 2014 حکایت داشته است، چه عاملی سبب این نگرانی‌های فزاینده شده است؟ در پاسخ به چنین سوالی باید از دوگانه ساده اما موثر بازار سخن گفت: عرضه و تقاضا. با نگاهی به پیش‌بینی‌های انجام شده توسط شرکت‌های بزرگی چون ریوتینتو و واله و نیز موسسات سرمایه‌گذاری معتبری چون گلدمن ساکس، دویچه بانک و بانک جهانی می‌توان دید که عمده تمرکز این پیش‌بینی‌ها بر سمت عرضه بازار بوده است. جایی که بر اساس مستندات موجود تولید سنگ‌آهن در کشورهای تعیین‌کننده‌ای چون برزیل و استرالیا در نیمه دوم سال 2014 میلادی بیش از 20 درصد افزایش خواهد یافت. به همین خاطر نیز در اغلب پیش بینی‌های انجام شده روند کاهش 10 تا 15 درصدی قیمت‌ها در سال 2014 باید از اواخر ماه جولای آغاز می‌شد. کاهش 10 تا 15 درصدی قیمت سنگ‌آهن در سه ماهه نخست سال (و در شرایطی که محصول تولیدی طرح‌های جدید برزیل و استرالیا هنوز وارد بازار نشده است) را اما می‌توان بیش از هرچیز به نوسانات سمت تقاضا و بزرگ‌ترین مصرف‌کننده سنگ‌آهن در جهان یعنی کشور چین نسبت داد. ابهام در سیاست‌گذاری‌های اقتصادی دولت چین در زمینه اعطای اعتبارات بانکی به پروژه‌های عمرانی و فولادسازی و نیز اجرای برخی مقررات زیست محیطی در جهت مقابله با آلودگی فزاینده هوا در شهرهای صنعتی چین را می‌توان از جمله ریشه‌های این نوسانات دانست. سیاست‌هایی که به علت تاثیر مستقیم بر میزان تولید فولاد در چین و کاهش آن مقدمات سقوط قیمت سنگ‌آهن را فراهم کرد.