عباس پاپی‌زاده ، عنوان کرد:‌ وقتی کشاورزان را با دیگر فعالان اقتصادی در بخش‌های صنعت و خدمات مقایسه می‌کنیم، متوجه تفاوت‌هایی می‌شویم. به عنوان مثال کسی که می‌خواهد یک کار عمرانی برای دولت انجام دهد، در سال‌های بعد بودجه کارش با توجه به مسائلی مثل تورم، تعدیل می‌شود. اما این کار برای کشاورز اتفاق نمی‌افتد و دولت به راحتی پولش را برمی‌دارد چون کشاورز نمی‌تواند کاری انجام دهد و صدایش هم به جایی نمی‌رسد. اتحادیه‌های قوی هم وجود ندارند که پیگیر کار کشاورزان باشند.

او ادامه داد:‌ تولیدکننده نیاز به حمایت دارد. حمایت به این معنی است که واردات انجام نشود و صادرات انجام شود. اما علاوه بر این‌که صادرات انجام نمی‌شود، واردات هم می‌شود. مثلا وقتی گندم خارجی وارد کشور شود، کشاورز نمی‌تواند از خود دفاع کند.

این نماینده مجلس یادآور شد:‌ به بسیاری از محصولات کشاورزی که وارد کشور می‌شود تعرفه گمرکی تعلق می‌گیرد. مثلا به واردات شکر 40 درصد تعرفه گمرکی تعلق می‌گیرد؛ این درآمدها در اختیار دولت است و عموما در حوزه‌هایی به غیر از کشاورزی استفاده می‌شوند.

پاپی‌زاده پیشنهاد داد:‌ در آمد تعرفه گمرکی هر محصولی که تعرفه گمرکی به آن تعلق می‌گیرد، صرف توسعه و خودکفایی همان محصول شود.